امشب لوای جور و جفا مشرکین زدند     از آن جفا شکست به ارکان دین زدند

گفتی مگر که خانه ی ایمان خراب شد       زان صدمه که بر پدر مؤمنین زدند

سکّان آسمان همه در ماتم علی (ع)      تاج کرامت از سر خود بر زمین زدند

آب روان به کام جهان تلخ شد مگر        زهر جفا به چشمه ی ماه معین زدند

اهل ستم ز کشتن داماد طا و ها       تیر الم به جان و دل یا و سین زدند

از این مصیبت و غم و اندوه آتشی        بر ساکنان روضه ی خلد برین زدند

خیل ملک تمام ملول و مکدرند       زخمی مگر به پیکر روح امین زدند

یا از برای خاطر قطامه مشرکین      شمشیر کین به فرق امام مبین زدند

تنها نه فرق حیدر صفدر شکافتند           کان تیغ را به دست جهان آفرین زدند

زان دم که تیغ کین به جبین علی (ع) رسید      خورشید و ماه داغ الم بر جبین زدند

شق القمر دوباره به عالم شد آشکار        زان ضربتی که بر سر سلطان دین زدند

آه و فغان ز زینب و کلثوم شد بلند        عمامه چون حسین و حسن بر زمین زدند

تنها نه چشم ذاکر از این غم گریسته      کاین قرعه را به نام همه مسلمین زدند

مسجد کوفه نگر عزم سفر کرد علی با دل خون ز تو هم قطع نظر کرد علی

مسجد کوفه مگر مسجدالاقصایی تو که زمحراب تو تا عرش سفر کرد علی

رفت آن شب که به مهمانی ام کلثوم دخترش را ز غم خویش خبر کرد علی

خبر از کشتن خود داد به تکبیر و قنوت هر زمان جامه به افلاک نظر کرد علی

کس چو او روزه یک ساعته هرگز نگرفت چونکه افطار به هنگام سحر کرد علی

گرچه جانش سپر تیغ بلا گردیدی پیش شمشیر ستم فرق سپر کرد علی

گرچه در هر نفسی بود علی در معراج غوطه در خون زد و معراج دگر کرد علی

ریخت بر دامن محراب ز فرق و سر و رو آن چه اندوخته از خون جگر کرد علی

بقیه در ادامه مطلب

( من کنت مولا فهذا علی مولا )
حلول عید ولایت و امامت را که به شکرانه ی تکمیل دین و تتمیم نعمت همگان
از عرشیان و فرشیان است ، محضر شما  و همه ی شیعیان
تبریک و تهنیت عرض می نمایم

غدیرخم سمبل امامت و ولایت است و در واقعه نشانه و رمزی است

که از تداوم خط نبوت حکایت دارد و نقطه طلایی کاروان رسالت و طلایه دار امامت و ولایت است.


علت نام گذاری غدیرخم

 آن است که آبگیر آنجا به شکل خُمِ رنگرزان بوده و برخی قبایل صحرایی، گاه جامه های رنگ کرده

خود را در این آبگیر می شسته اند. واقعه بزرگ غدیر پیامبر (ص) در ۲۴ یا ۲۵ ذیقعده سال

دهم هجری همراه با هزاران نفر برای به جای آوردن مناسک حج، از مدینه به طرف مکه حرکت کرد.

 

 از آنجا که این حج، آخرین حج پیامبر (ص) بود به حجه الوداع مشهور شد. وقتی اعمال حج پایان یافت

و پیامبر (ص) همراه مسلمانان مکه را ترک و به طرف مدینه حرکت کرد، روز ۱۸ ذی الحجه به غدیر خم رسیدند،

در این مکان جبرئیل آیه تبلیغ را بر پیامبر (ص) نازل کرد و از جانب خداوند، به رسول خدا (ص) امر نمود

تا علی (ع) را به عنوان ولی و وصی بعد از خود، به مردم معرفی کند.

 

 

بنابر روایات، رسول خدا (ص)، در غدیر خم مردم را گرد آورد و دست علی (ع) را بلند نمود

تا همگان او را ببینند و فرمود: «ای مردم، آیا من از خود شما، بر شما بیشتر ولایت ندارم؟»

مردم پاسخ دادند: «آری،‌ای رسول خدا.» حضرت فرمود: «خداوند ولیّ من است و

من ولیّ مؤمنین‌ هستم و نسبت به آنان از خود آنان بیشتر ولایت دارم. پس هر کس

که من مولای اویم، علی مولای اوست.» رسول خدا (ص) سه‏ بار این جمله را تکرار کرد

و فرمود:«خداوندا، دوست بدار و سرپرستی کن، هر کسی که علی را دوست و سرپرست خود بداند

و دشمن بدار هر کسی که او را دشمن می‌دارد و یاری نما هر کسی که او را یاری می‌نماید

و به حال خود رها کن، هر کس که او را وا می‌‏گذارد.» سپس خطاب به مردم فرمود: «حاضران این پیام را به غایبان برسانند.»

 

حدیث غدیر:

 حدیث غدیر نام بخشی از خطبه غدیر است که در آن، پیامبر فرموده است:«هر کس من مولای (سرپرست) اویم،

علی (ع) مولای (سرپرست) اوست». این بخش از خطبه را بیش از ۱۱۰ نفر از صحابه و ۸۴ نفر از تابعین به صورت

متواتر نقل کرده‌اند، با این شرایط نه تنها تواتر حدیث غدیر مسلم است ،بلکه مى توان گفت به مراتب، فوق حدّ تواتر است.

این خطبه یکی از قویترین دلایل ولایت و سرپرستی امام علی(ع) بعد از پیامبر اسلام است.

قرائن و شواهد مختلفی این حدیث را در اثبات ولایت امام علی(ع) تأیید و تقویت می‌کنند.

 

علامه امینی مجموع سلسله اِسناد خطبه و حدیث غدیر را از منابع اهل سنت گردآوری کرده و

به همراه سایر دلایلِ اثبات کننده واقعه غدیر در قالب یازده جلد کتاب الغدیر، منتشر کرده است.

 

غدیر یعنی کسانی که عقب مانده اند برسند
و کسانی که جلو رفته اند برگردند، تا با ولایت حرکت کنند.

عید غدیر خم مبارک باد

سالروز ازدواج علی ع و حضرت زهرا س بر تمام شیعیانش مبارک باد

شیعه واقعی کسی ایست که مرام و عملش مثل حضرت علی ع باشه

هر کسی که شیعه واقعی حضرت علی ع هست دیگه معطل نمی مونه

و به هر چی این مرد گفته و میگه لبیک میگه

یا علی مدد

سالروز ازدواج حضرت علی و حضرت زهرا س

بر تمام شیعیان مبارک باد

در شب اول ذیحجه که هلال ماه با کرشمه خودنمایی می کرد

خورشید به خانه علی علیه السلام وارد شد

باد صبا همه را خبر رسانید که: زیور ببندید؛

نور با نور پیوست و جهان روشن شد.

درختان شکوفه های خود را بر زمینیان ارزانی داشتند.

خواستگاری پر از عشق وحیا

پیامبر(ص) در خانه ی ام سلمه بود. علی علیه السلام داخل منزل شد و سلام کرد و در گوشه ای نشست. از خجالت چهره اش سرخ شده بود. سرش را زیر انداخت و ساکت ماند. او نمی توانست تقاضای خود را بیان کند. پس از مدتی سکوت، پیامبر(ص) فرمود: «یا علی! گویا برای خواسته ای نزد من آمده ای که از اظهار آن شرم داری؟»
علی علیه السلام با سخنانی شیرین خواسته اش را چنین بازگو کرد: «پدر ومادرم فدای شما، وقتی خردسال بودم مرا از عمویتان ابوطالب و فاطمه بنت اسد گرفتید. با غذای خود و به اخلاق و منش خود بزرگم کردید. نیکی و دل سوزی شما درباره من از پدر و مادرم بیشتر و بهتر بود. تربیت و هدایتم به دست شما بوده و شما ای رسول خدا به خداسوگند ذخیره دنیا و آخرتم می باشید. ای رسول خدا! اکنون که بزرگ شده ام، دوست دارم خانه و همسری داشته باشم تا در سایه انس با او، آرامش یابم. آمده ام تا دخترتان فاطمه را از شما خواستگاری کنم. آیا مرا می پذیرید؟» چهره پیامبر چون گل شکفته شد. گویا انتظار این لحظه را می کشید. خوشحال شد و فرمود: «صبر کن تا نظر فاطمه را جویا شوم.»
آنگاه نزد فاطمه رفت و فرمود: «دخترم، علی بن ابی طالب به خواستگاری تو آمده، آیا اجازه می دهی تو را به عقدش در آورم؟» فاطمه(س) به خاطر شرم و حیا ساکت ماند، اما حرکتی که ناشی از نارضایتی باشد، از خود بروز نداد. رسول خدا(ص) از سکوت فاطمه رضایت او را دریافت و فرمود: « الله اکبر سکوتها رضاها».

مهریه بانوی اول و آخر هستی

رسول خدا(ص) با لبی خندان نزد علی(ع) آمد و فرمود: «آیا چیزی برای ازدواج داری؟» علی(ع) پاسخ داد: «ای رسول خدا، پدر و مادرم فدایت هیچ چیز از شما پوشیده نمانده، تمام ثروتم شمشیر و شتر و زرهی بیش نیست.»
پیامبر(ص) فرمود: «شتر و شمشیر برای کار جهاد مورد نیاز توست. همان زره را مهر قرار می دهم.» علی(ع) زره را فروخت و بهای آن را که عبارت از 480 یا 500 درهم نقره بود. به عنوان مهریه در اختیار پیامبر(ص) گذاشت.

توصیه های رسول خدا(ص) به دو گوهر هستی

هنگامی که کاروان عروس به خانه رسید، پیامبر، امیر مومنان را فراخواند و پس از آمدن او دخت سرفرازش را خواست و دستش را گرفت و در دست علی ع نهاد و فرمود: «علی جان! خداوند دخت پیامبر را به تو مبارک سازد.»
و افزود:یا علی! هذه «فاطمه» ودیعتی عندک!یا علی! نعم الزوجه «فاطمه»! و یا «فاطمه»! نعم البعل علی!!
علی جان! این فاطمه است و امانت من نزد توست!فاطمه شایسته ترین همسر برای توست.
و آنگاه فرمود: ای «فاطمه» علی شایسته ترین شوهر است. و دستهای مقدس را بسوی آسمان گشود و نیایشگرانه زمزمه کرد که: بار خدایا! نیکی ها و برکات خویش را بر این دو فرود فرست، و در فرزندان و نسل پاکشان برکت قرار ده!
بار خدایا! این دو تن محبوب ترین انسانها نزد من هستند، پس تو نیز آنان را دوست بدار و از سوی خویش حافظ و نگهبان بر آنان بگمار. بار خدایا! من این دو تن را با نسل پاکشان، از شیطان رانده شده و شرور و وسوسه های آن، به تو پناه می دهم.
آنگاه آبی خواست و جرعه ای از آن را به سبک خاصی متبرک ساخت و از آن قطراتی بر سر و سینه و میان شانه های دخت گرانقدر و داماد ارجمندش افشاند. و دستور داد بانوان، عروس و داماد را در سرای جدیدشان به خدا سپارند و بروند.

خانه ای به رنگ مهر و به وسعت دریا

زندگی مشترک علی علیه السلام و فاطمه زهرا علیهاالسلام در خانه ای ساده اما پر از نور و مهر آغاز شد. یاد خدا چلچراغ خانه آنها بود و غیر از رضایت حضرت حق خواسته دیگری آنها را به خود مشغول نکرد. زهرا علیهاالسلام رازدار علی علیه السلام بود و علی علیه السلام پناهگاه فاطمه علیهاالسلام ؛ تا آنجا که حضرتش با نگاهی به زندگی خویش فرمود: «هیچ گاه فاطمه از من نرنجید و او نیز هرگز مرا نرنجاند. او را به هیچ کاری مجبور نکردم و او نیز مرا آزرده خاطر نساخت. در هیچ امری، قدمی برخلاف میل باطنی من برنداشت و هرگاه به چهره اش نگاه می کردم، تمام غصه هایم برطرف می شد و دردهایم را فراموش می کردم». آن حضرت در جایی دیگر می فرماید: «به خدا قسم هرگز کاری نکردم که فاطمه خمشگین شود؛ اونیز هیچ گاه مرا خشمگین نکرد.»

مولا علی (ع) : وقتی خداوند بنده ای را دوست بدارد ،

مال و ثروت را در پیش او منفور و ناپسند جلوه می دهد

و آرزوهای او را کوتاه می کند و چون خداوند بدی بنده ای

را اراده کند ، مال و ثروت را محبوب او قرار دهد و آروزهایش

را گسترش می دهد. خداوند متعال بدی هیچ یک از بندگان

خود را نمی خواهد مگر اینکه خود بنده اعمالی را انجام دهد

که مورد خشم پروردگار خود قرار گیرد که در این صورت خدا

هم او را رها میسازد و به خودش وا می گذارد.

  غررالحکم جلد ۳ صفحه ۱۶۶ حدیث ۴۱۱۱ و ۴۱۱۰

راز تنهایی علی علیه السلام

محبت یا معرفت؟

ما بیش از هر چیز به تعلیم نیازمندیم، و حتی پیش از تبلیغ، به معرفت و آشنایی علمی

نیاز داریم. یکی از بزرگترین مسائلی که در تاریخ وجامعه ما مطرح است اسلام و تشیع

می باشد که بسیاری از ما بدان معتقدیم،اما آن را به درستی نمی شناسیم.به مذهبی ایمان

داریم که آشنایی درست و منطقی از آن نداریم. مثلاً به علی (علیه‌السلام) به عنوان یک امام،

یک مرد بزرگ، یک ابرمرد حقیقی و به عنوان کسی که همه احساس ها و تقدیس های ما را

به خود اختصاص داده، اعتقاد داریم و همیشه در طول تاریخ، بعد ازاسلام، ملت ما افتخار ستایش

او را داشته است، اما متاسفانه آنچنان که باید و شاید او را نشناخته است؛ زیرا بیشتر به

ستایش ایشان پرداخته شده نه شناختن او.


غربت نهج البلاغه

نهج البلاغه بعد از قرآن ، بزرگترین کتاب ما است که آن را نمی خوانیم و نمی شناسیم،

چنانکه قرآن را نیز نمی شناسیم و آن را فقط ستایش می کنیم، می بوسیم و تبرک می دانیم.

قرآن ونهج البلاغه را تجلیل و ستایش می کنیم، اما چه فایده و چه تاثیری می تواند داشته باشد،

وقتی که در آن تدبّر نمی کنیم. نهج البلاغه به اقرار اغلب دانشمندان و نویسندگان و ادبای معاصر،

حتی عرب، بعد از قرآن، زیباترین متن عربی است. مجموعه ای در بردارنده سخنانی عمیق در

کمال فصاحت و بلاغت و کتابی حاوی دستورات ارزشمند اخلاقی است. شاید ،  25

سال سکوت علی(علیه السلام) از همه سخنانی که آن حضرت در دوران عمر خویش فرموده

است؛ رساتر، بلیغ تر، زیباتر، اثر بخش تر و آموزنده تر باشد. امام گاه با سخنانش

حرف می زند و گاه با سکوتش، گاه با پیروزیش درس می دهد و گاه

با شکستش. مخاطب امام ما هستیم و رسالت ما نیز معلوم است:

شناختن این درس ها ، خواندن این سخنان و شنیدن این سکوت ها...

درد بزرگ مرد تاریخ

متاسفانه حضرت علی علیه السلام با این عظمت هنوز در بین شیعیانش نیز مجهول و

ناشناخته مانده است. هنوز بسیاری از فضایل و ارزشهای انسانی ایشان را نیافته ایم.

اما به راستی ارزش های انسانی علی علیه السلام چیست؟

یکی از مسائلی که درباره ایشان مطرح نشده، مساله تنهایی علی (علیه السلام) است.

چه کسی تنها نیست؟ کسی که با همه، یعنی در سطح همه است، کسی که رنگ

زمان به خود می گیرد، رنگ همه را به خود می گیرد و با همگان تفاهم دارد و در

سطح موجود است و با وضع موجود، به هر شکلش و هر بُعدش منطبق است.


درد انسان، درد انسان متعالی ، تنهایی وعشق است.

یک دوست وفادار و هم یک همسر نمونه.

چنین انسانی است که در دنیا تنهاست.

علی(علیه السلام) در میان پیروانش هم تنهاست، در اوج ستایش هایی که از او می شود

مجهول مانده است. درد علی (علیه السلام) دو گونه است: یک درد، دردی است که از زخم

شمشیر ابن ملجم در فرق مبارکش احساس می کند،و درد دیگر، دردی است که او را تنها

در نیمه شب‌های خاموش به دل نخلستان‌های اطراف مدینه کشانده ...